نمایش مردن با دهان باز با فقط چهارده اجرا در تالار سنگلج از حرکت باز ماند !!! 

این اولین بار نیست که یک فیلم ساخته شده پس از اکران و یا یک نمایش پس از چند اجرا  بدون دلیل صرفأ بنا به میل شخصی مسئولین وزارت ارشاد توقیف می شود اینبار هم نمایش » نردن با دهان باز » پس از چهارده اجرا توقیف شد .

به گزارش سایت خبری تئاتر ، شواهد حکایت از توقیف اجراهای نمایش » مردن با دهان باز » به نویسندگی محمد وفائی و کارگردانی دلارا نوشین دارد . این نمایش که کار خود را با برپائی آئین گشایش و شب چراغ پرشوری با حضور هنرمندان طراز اول و پیشکسوتان از دوازدهم آذر ماه 93 روی صحنه تالارسنگلج آغاز کرد پس از چهارده اجرا در جمعه 28 آذر، متوقف و از صحنه کنار گذاشته شده است .

سایت خبری تئاتر می نوسید : این نمایش ، یک اثرهنری بدیع و تاثیر گذار است . پرداخت به ارزشهای آئینی و سنتی و نیز ملی و شعائر دینی با جاری شدن در داستانی مهیج و جذاب به گونه ای واقع میشود که روایتی روان را به شکلی ساده ، در پیچشهای داستانی- دراماتیک ، در قالب بازیهائی یکدست و درخشان طوری به نمایش می گذارد که فضای آن دوره از تاریخ معاصر ایران کاملاً بر ناخودآگاه مخاطب مستولی شده و او را در فضای خود غرق میکند و همه چیز از کارگردانی و صحنه و نور گرفته تا لباس و گریم در نوع خود قابل توجه و در بین نمایش هائی ازین دست منحصر به فرد می باشد .

گویا قرار است از سوم دی ماه نمایش دیگری را در سنگلج جایگزین کنند . در صورتی که بنا بر ادامه اجراهای این نمایش تا اواسط دی ماه بود ، که اخبار منتشر شده در سایتهای خبری و مطبوعات شاهد بر این امر می باشد . شنیده ها حاکی از این است که هنوز هیچ دلیل واضحی بر این جریان اعلام نشده است و گمانه زنی ها مبتنی بر اعمال فشار بر مسئولین امر برای اجرا رفتن گروه بعدی است .

دراوضاع فعلی که تئاتر ایران دارد ونیازی به ذکر جزئیات نیست ، از شکل تولید و نوع نمایش ها گرفته تا محتوی و حتی کیفیت آنان ، ظهور چنین آثاری می تواند نجات بخش و امیدوار کننده باشد ، کما اینکه استقبال ازین نمایش و بازخورد آن در بین اقشار مختلف ، مطلوب و نتیجه تامل برانگیز و عواقب آن مفید بوده است ، طوری که برق رضایت را میتوان در چشمهای تماشاگران دید . تولید این نمایش با این مضمون و به نقل از مصاحبه های پیشین ، در یک فرصت بسیار کوتاه و فشرده با این کیفیت ، نشانگر آن است که می شود با ساخت آثاری این چنین که ریشه در دانش و قریحه دارد ، مردم را با تئاتر آشتی داد و مخاطبین بدون واصل شدن به شیوه های سطحی و هجو به هدف خنداندن و صرف سرگرمی و سوءاستفاده از عنصر موسیقی به شکل سازوطرب به پای کارهائی نشاند که نه نشان از نمایش دارند نه اترکسیون که اخیراً آفت اش گریبان سالنهای نمایشی مطرح و بزرگ را هم گرفته است . و میشود سطح سلیقه و ذائقه را ارتقاء داد تا دوباره به نمایشهای اصیل ، با مفهوم و فرهنگ ساز برسیم حتی برای مخاطبین خاص تالار سنگلج .

سوال اینجاست چرا چنین اثری باید به این شکل ناگهانی توقیف شود ؟ یک اثر ارزشمند و ارزشی که آئین های مذهبی و سنتی را به این زیبائی به تصویر میکشد و در بوته ی کلام می آورد و آفت های اجتماعی را به این لطافت و سادگی ، مذمت نموده و نمایان میکند به چه انگیزه ائی باید حذف و توقیف شود ؟ و در نهایت پاسخگوی این همه آشفتگی و بی برنامگی و کنشهای غیر قانونی کیست ؟
در این نمایش بازیگرانی چون : شمسی فضل الهی، اکبر رحمتی ، سیروس اسنقی ، مژگان خالقی و امیر اسماعیلی ایفای نقش می کنند .