بیستم بهمن ماه سال نود و سه ، دو تن از کنشگران مدنی و دو بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال ایران با ارسال نامه ای به فدراسیون بین المللی فوتبال- فیفا، خواستار آن شده‌اند که عضویت فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی را در این نهاد بین‌المللی تا رفع ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌های ایران به تعویق در آورند. این چهار تن عبارت بودند از نازنین افشین جم مک‌کی، دریا صفایی، مصطفی عرب کاپیتان تیم ملی دردهه چهل خورشیدی و محمد بیاتی بازیکن و مربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران. و سپس اسامی ۱۹۰ تن از کنشگران مدنی و سیاسی در پشتیبانی از این نامه منتشر شد.

هفته گذشته نیز نوشته ای از سوی «سپ بلاتر» رئیس فیفا روی سایت این فدارسیون جهانی قرار گرفت و بلاتر در این نوشته از فدراسیون فوتبال خواسته بود تا هر چه زودتر به بانوان ایرانی اجازه ورود به ورزشگاه ها برای تماشای فوتبال داده شود. با انتشار نوشته سپ بلاتر، بلافاصله علی کفاشیان رئیس فدارسیون فوتبال اعلام کرد که زنان خارجی می توانند به ورزشگاه های فوتبال ایران بروند. !؟ ( چرا فقط زنان خارجی ؟)

 البته کفاشیان در بخشی از صحبت هایش، تصریح کرد: برای برگزاری جام ملتها معیارها و ملاک‌های زیادی وجود دارد که تنها یکی از آنها بحث حضور بانوان است و این بحث بسیار کوچکی در برابر معیارهای دیگر دارد.
پیرامون بحث حضور بانوان در ورزشگاه ها، یکبار دیگر سردمداران رژیم اخوندی آشکارا به اثبات می رسانند که زن ایرانی از هیچ حقوقی برخودار نیست و این زنان خارجی هستند که حق ورود به ورزشگاه ها و تماشای فوتبال در ایران را دارند . 

به نظر می رسد که دلیل مطرح شدن حضور زنان در ورزشگاه ها در کشاکش مذاکرات اتمی میان گروه 5+1 از سوی » سپ بلاتر »  و احتمال پذیرش مقامات ایران برای ورود زنان به ورزشگاه های فوتبال تنها برای بازی با افکار عمومی است تا بتوانند نظر جهانیان را به نفع جمهوری اسلامی و تغییرات اجتماعی در ایران جلب کنند .