مولف : نوشیروان کیهانی زاده 

 28 فوریه 1979 و 17 روز پس از سقوط دولت شاپور بختیار، 50 تن دیگر از برجستگان سازمان رادیوتلویزیون ایران برکنار و به این سازمان ممنوع الورود شدند.

نام این شمار به این شرح در رسانه ها اعلام شده بود: تورج فرازمند، ایرج گرگین، کامبیز محیط محمودی، علیرضا میبُدی، تقی روحانی، فریدون فرح اندوز، انوشیروان کنگرلو، سعید قائمقامی فراهانی، مرتضی لطفی فروشانی، عطاءالله بهمنش (گزارشگر مسابقه های ورزشی!)، محمود جعفریان، جواد علامیر دولو، سیروس رامتین، صفاءالدین جهانبانی، مسعود کیمیاوی، فرخ غفاری، پرویز نیکخواه، اسماعیل پوروالی، محمدباقر نجفی شوشتری، ن. ثابت ایمانی و …. نخستین دسته اخراجی ها سردبیران اخبار رادیو تلویزیون، مفسران آن و دبیران و خبرنگاران دفتر مرکزی خبر (خبرگزاری رادیوتلویزیون) بودند که از بامداد 23 بهمن ماه 1357 برکنار و اجازه ورود به ساختمان جام جم و حتی عبور از زنجیر نگهبانی سازمان که تا ساختمانها چندصد متر فاصله داشت به آنان داده نشده بود.

یک گروه چپگرا (کمونیست) به رهبری علی حسینی (گوینده اخبار) از 22 بهمن و در پی فراخوانده شدند یکان نظامی مستقر در ساختمان جام جم این ساختمان را تصرف کرده بودند که بعدا  خمینی صادق قطب زاده را به ریاست این سازمان منصوب کرد. اخراج کارکنان سازمان رادیو تلویزیون، خبرگزاری پارس و روزنامه ها بدون ذکر علت و پرداخت غرامت اخراج از همان زمان آغاز شد که خروج ـ قانونی و غیرقانونی ـ آنان را از کشور بدنبال داشت و رسانه های ایران از آن پس کمر راست نکرده اند، زیراکه سرمایه اصلی رسانه های نوشتاری و برادکستینگ روزنامه نگار ماهر است که در جهان امروز عنصری است کمیاب. بیشتر اخراجی ها از رسانه های ایران بعدا در آمریکا و اروپا به کار خود ادامه داده اند.