«او» (her) فیلمی در گونه کمدی-درام رمانتیک علمی-تخیلی به کارگردانی و نویسندگی اسپایک جونز از فیلم های مهم و بحث برانگیز سال 2013 است. «او» برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی و همچنین نامزد بهترین فیلم،  بهترین موسیقی متن فیلم، بهترین ترانه اوریجینال و بهترین طراحی تولید هشتاد و پنجمین دوره جوایز اسکار شد. در این فیلم ستارگانی چون خواکین فینیکس، امی آدامز، رونی مارا، اولیویا وایلد و اسکارلت جوهانسون(که صداپیشه سامانتاست) حضور دارند.

داستان فیلم در آینده نامشخصی در شهر لس آنجلس اتفاق می افتد و روایت گر زندگی مردی حدوداً 40 ساله به نام تئودور (خواکین فینیکس) است که برای یک شرکت عریضه نویسی مدرن کار می کند و وظیفه نوشتن نامه های عاطفی و شخصی برای مردم را به عهده دارد. از طرفی دیگر او با همسرش کاترین (رونی مارا ) متارکه کرده و تنها زندگی می کند. او که زندگی منزوی در خانه را به روابط اجتماعی بیرون از خانه ترجیح می دهد، به ندرت با دوستان صمیمی خود امی (امی آدامز) و چالز (مت لتچور) وقتش را سپری می کند. اما یک روز با نصب یک سیستم-عامل هوشمند به نام سامانتا (با صدای اسکارلت جوهانسون) زندگی او دگرگون شده و در ادامه تئودور که از قابلیت سامانتا در شناخت حالت های روحی انسان شگفت زده شده به این شخصیت مجازی علاقه مند می شود و تصمیم می گیرد به این صدای مجازی عشق بورزد. شخصیت مجازی فیلم، سامانتا همیشه در دسترس است و خواسته های تئودور را درک کرده و به موقع به  آنها عمل می کند. جونز در این فیلم موفق شده تنهایی انسان را در غالب دیالوگ های جذاب و هوشمندانه ای که میان تئودور و ساناتا رد و بدل می شود، به تصویر بکشد.

در ادامه فیلم وقتی که تئودور متوجه می شود که سامانتا با این خصوصیات نه تنها در خدمت تئودور بلکه ۸۳۱۶ نفر دیگر است و به طور همزمان به ۶۴۱ نفر دیگر نیز عشق می ورزد، از او می پرسد » تو مال من هستی یا مال من نیستی؟» و سامانتا پاسخ می دهد: » هم مال تو هستم و هم نیستم». البته سامانتا این واقعیت را دلیلی بر استحکام بیشتر رابطه تئودور با خود میداند. روز بعد از این ماجرا سامانتا دیگر در دسترس نبود، او به اتفاق سایر نرم‌افزارها رفته بودند تا توانمندی‌های خود را بهتر بشناسند. در صحنه های آخر فیلم تئودور را در حال نوشتن نامه ای عاشقانه و زیبا برای کاترین، همسر سابقش نشان می دهد که در این نامه تئودور از عشق بین خود و کاترین به نیکی یاد می کند و از خودخواهی ها و بدی هایش عذرخواهی می کند. شاید جونز با این فیلم خواسته نشان بدهد که انسان ها با خودخواهی و غرور خود باعث تنهایشان می شوند و این پیام را به نوعی با خلق رابطه نامتعارف تئودور با یک شخصیت مجازی، سامانتا به مخاطب منتقل می کند.

به گفته اسپایک جونز، فیلم «او»، فیلمی درباره رابطه‌ها، درباره‌ عشق و نیاز ما به برقراری رابطه و شیوه ‌ما در برقراری این ارتباط است. به اعتقاد جونز، «بدیهی است که تکنولوژی به بخش مهم و جدایی‌ناپذیر زندگی مردم تبدیل شده اما احساسات ما درباره تکنولوژی و روابط انسانی متناقض اند.»

فیلم «او» را می توان نقدی بر روابط امروزه به واسطه سایت های اجتماعی و دوست یابی دانست که فضای مجازی تا حد می تواند واقعی باشد و عواطف انسانها را درگیر کند، دانست.

اسپایک جونز در مورد تصویر آینده نگرانه شهر لس‌آنجلس در این فیلم می گوید که از بین شهرهای آمریکا، لس‌آنجلس، به آینده ای که آنها می خواستند بسازند، نزدیک تر بود و شهری است که در آن تنهایی شخصیت های فیلم را بیشتر حس می شود.

در آخر واکنش منتقدین نسبت به این فیلم عمدتاً مثبت بوده و برای فیلم نامه، طراحی تولید، بازی خوب خواکین فونیکس و تصویر صوتی اسکارلت جوهانسون در نقش سامانتا مورد تقدیر قرار گرفته است. این فیلم دارای رتبه 94% بر اساس 225 نقد و بررسی با درجه بندی متوسط 8.5 از 10در پایگاه اینترنتی نقد و بررسی دربارهٔ فیلم‌های سینمایی، راتن تومیتوز است. همچنین این فیلم دارای نمره 90 از 100 بر اساس نقد 46 نفر از منتقدان، نشان دهنده تحسین جهانی این فیلم می باشد.

به گقته ریچارد روپر » یکی از داستان های اوریجینال، خنده دار و حتی دلخراش سال است». به گفته مانوهولا دارگیس از نیویورک تایمز، «او» فیلمی مفهومی و نامتعارف و یک عاشقانه عمیق و صادقانه است».