منبع : رادیو گلها 

داوود پيرنيا در سال 1280 شمسی به دنيا آمد. او فرزند ارشد ميرزا حسن پيرنيا (مشيرالدوله) بود. تحصيلات مقدماتی را در تهران و تحصيلات عاليه را در سوئيس به پايان برد و پس از آن به خدمت وزارت دادگستری درآمد.

در سال 1325 شمسی هنگامی كه احمد قوام (قوام السلطنه) نخست وزير شد او را مدير كل بازرسی نخست وزير كرد و پس از چند ماه معاون نخست وزير شد. داوود پيرنيا پس از سقوط دولت قوام از كارهای دولتی كناره گرفت و با ميراث سرشاری كه از پدر به او رسيده بود، به مطالعه در زمينه موسيقی ايران پرداخت و به جمع آوری آهنگ های اصيل ايرانی مشغول شد. سپس برنامه موسيقی گلها را برای راديو تهيه كرد. او در اين برنامه از بهترين نوازندگان، خوانندگان و آهنگسازان عصر خود استفاده كرد. سيد عليرضا مير علی نقی محقق و مورخ موسيقی درباره پيرنيا می گويد: پيرنيا به اعتبار نام پدرش كه مرد خوش نامی بود، در محافل و مجامع سياسی و ادبی رفت و آمد داشت و با اكثر شخصيت های نامدار و نويسندگان و موسيقی دانان دوره خود دوست بود.

هنوز هم خاطره برنامه گلهای جاويدان از ذهن علاقمندان به شعر و موسيقی پاك نشده و با وجودی كه سال ها از پخش آن در راديو می گذرد، هنوز هم الگوی بسياری از برنامه های اين چنين است.

داوود پيرنيا موسس اين برنامه موسيقي دان نبود. مادرش دختر علاء الدوله از رجال بزرگ قاجار بود و به دلايل گرايشات و اعتقادات مذهبي اجازه حضور در عرصه موسيقی را به او نداده. او در خانواده ای اهل سياست به دنيا آمده بود و شغل های دولتی داشت. سال 1325 وقتی به راديو منتقل شد، برنامه گلها را اجرا كرد.
اوايل برنامه گلها بيشتر خواندن شعر و همراهی يك ساز بود كه بعدها رفته رفته به آواز و موسيقی تبديل شد.

برنامه گلها با حضور هنرمندان بزرگي چون ابوالحسن صبا و غلامحسين بنان آغاز شد. اين برنامه در ميان برنامه هاي ديگر موسيقي راديو طرفداران پر و پا قرص زيادی داشت. مير علی نقی درباره اين برنامه می گويد: «بسياری از هنرمندان موسيقی معتقد بودند كه پيرنيا كه يك هنرمند موسيقی نيست و سابقه ای در اين هنر ندارد نبايد مسئول برنامه گلها باشد. اما واقعيت اين است كه او بسيار خوب از عهده اين كار برآمد و در گلها از هنرمندان مطرحی استفاده كرد. در صورتی كه سال ها بعد كه برنامه توسط ديگران اداره می شد پای هنرمندان متوسط هم به آن باز شد.»

او اين برنامه را از معتبرترين برنامه هاي موسيقي تاريخ راديو و تلويزيون مي داند: «در اين برنامه شاعران مختلف از رودكي تا شاعران معاصر دوران معرفی می شدند. بسياری از هنرمندان جوان آن دوره به واسطه اجراهايی كه در گلها داشتند در جامعه شناخته شدند. مثلا استاد علی تجويدی را كسی قبل از اينكه به لاين برنامه بپيوندد نمی شناخت.»
پيرنيا سال 44 از برنامه گلها كنار رفت و يازده آبان 1350در سن 73 سالگی در تهران درگذشت.

او را بايد موسس برنامه های موسيقی «گل های رنگارنگ»، «گل های جاويدان»، «يك شاخه گل»، «گل های صحرايی» و «برگ سبز» دانست. برنامه های او تحولی در موسيقی راديو به .وجود آورد. نخستين برنامه های كودكان راديو هم از كار های او به شمار می آيد حتی برای اولين بار پسر خردسال خود را به گويندگي اين برنامه گماشت. گاهی هم پيرنيا دستی به قلم می برد و مقالاتی می نوشت. آثار او در برخی نشريات سال های 1330 و 1340 منتشر شده اند.

بيشتر كسانی كه در اين برنامه حضور داشتند از چهره های موفق و نام آشنای موسيقی امروز به شمار می آيند. حضور بزرگانی چون جليل شهناز، فرامرز پايور، محمدرضا شجريان، حبيب الله بديعی، همايون خرم، فرهاد فخرالدينی، هوشنگ ظريف، فرهنگ شريف، محمود محمودی خوانساری، غلامحسين بنان و… اعتبار اين برنامه را چند برابر كرده است.

گلها سال های پس از مرگ پيرنيا نيز ادامه داشت و راهی برای ورود هنرمندان نوگرا شد. پس از او برنامه به همت محمود ميرنقيبی و سپس هوشنگ ابتهاج پيگيری شد. ميرعلی نقی معتقد است: «تحولات سياسی در برنامه گلها تاثير زيادی داشت. اوايل همه برنامه از موسيقی های اصيل انتخاب می شد اما رفته رفته با ورود فرهنگ های اروپايی موسيقی ای كه در اين برنامه پخش می شد نيز تحت تاثير موسيقی های غربی قرار گرفت تا جايی كه در سال های آخر، موسيقی های جاز هم از آن پخش می شد. البته اين موسيقی ها هم از موسيقی های جدی و با وقار موسيقی ايران بود.»