داشتم به این فکر می کردم که سال هم عوض شد بدون کوچکترین تغییری در شرایط زندگی من ، به نظر چند سالیه که فقط برای من تاریخ عوض میشه …. نه چیز دیگه . معموله که وقتی سال می خواد عوض بشه مردم یه تغییراتی به سرو وضع خودشون و خونه زندگیشون میدن و به این شکل باور میکنن که تمامی تغییرات دلیلش اومدن سال نو هست .. ولی من انگیزه ای برای چنین کارهائی ندارم …مثلأ چطور میشه اتاق هتل رو رنگ کرد و یا پرده هاش رو عوض کرد و یا حتی یک گلدون گل خرید و گوشه اتاق گذاشت وقتی می دونی اتاق خودت نیست که بخواهی تغییراتی توش بدی …حتی ملافه و رو تختی اش مثل تمامی اتاق های دیگه اس ..
تا به حال اونقدر تنها شدید که مونس شما فقط قلم و کاغذ و نوشته هاتون باشن البته در دنیای امروزی قلم و کاغذ هم جاش رو به یک جعبه به اسم » کامپیوتر» داده …قدیما خیلی چیزها با امروز فرق داشت مردم صفا و صمیمیت بیشتری داشتند و سعی می کردند که حداقل روزهای سال نو به دیدن دوستاشون برن تا تنها نمونن ولی در دنیای امروزی تنها که باشی یعنی تنها هستی …
بعضی وقت ها از کریدور هتل که رد میشم وقتی در اتاق ها باز هست و نظافت چی ها دارند تمیز کاری می کنند دلم میگیره .. من همیشه توی زندگی یک سلیقه خاصی توی چیدمان خونه زندگیم داشتم و همیشه هم سعی می کردم که توی زندگیم چیزی رو بخرم که دیگران توی خونه شون ندارند حالا همه اتاق های این هتل مثل بچه های چند قلو می مونند که هیچ فرقی ندارند حتی چیدمانشون .
بگذریم ، دیشب سال نو شد و وارد 2015 شدیم من حسابی مست کرده بودم …چون نمی خواستم به چیزهائی که نمی تونم تغییر بدم فکر کنم …. امروز صبح وقتی بیدار شدم تنها چیزیکه دلم رو خوش کرد تعداد خواننده های مجله بود .. اینکه تقریبأ 2000 نفر از 12 شب که سال عوض شده تا الان که 10 صبح یکم ژانویه هست به مجله من سر زدند …دوستانیکه در هر گوشه از دنیا بدون اینکه من رو به شخصه بشناسند با من همراه بودند ….وقتی به داشبورد سایت سر میزنم و می بینم که از هر گوشه از دنیا مردم سایت رو بازدید کردند یه حس خاصی دارم ..توی چشمام پر از اشک میشه وقتی می بینم در حالیکه فکر می کردم تنها هستم و احمقانه به تنهائی خودم دلم می سوخت صدها نفر بودند که با نوشته ها ی من ارتباط برقرار کردند و همراه من بودند ….
بله خانواده و دوست های من فقط خواننده های مجله من هستند که تنهائی های من رو پر می کنند و من در این سال جدید میلادی می خوام از یکایک شما دوستان تشکر کنم برای اینکه با من و ما هستید …امیدوارم همونطوریکه سال گذشته ما رو تنها نگذاشتید امسال هم با ما باشید و با حضور پر رنگتان به من و دوستانم که با محدودیت های زیادی دوست داریم بهترین کار رو ارائه بدیم همراه باشید .
برای ما مطالب و نوشته هاتون رو بفرستید و خبرهائی از شهر و یا کشوری که زندگی می کنید رو برای ما بفرستید تا ما هم به گوش مردم برسونیم ….ما رو به دوستانتون معرفی کنید تا شاید با کمک شما خانواده مجله ما هر روز گسترش پیدا کنه … قرار من و شما دوستان و خوانندگان عزیز هر روز در همین سایت .
شما می توانید مطالب خود را به آدرس ایمیل مجله ارسال کنی
info@javanan-e-emrooz.com
editor@javanan-e-emrooz.com
خاطره
برای بازدید از فیس بوک ما به سایت ذیل رفته و با لایک کردن اون به جمع خانواده ما بپیوندید . سال 2015 خوشی براتون آرزو دارم . منتظر تون هستیم .
https://www.facebook.com/pages/Javanan-e-emrooz/447309578683710
همه ما به نوعی تنها هستیم.حتی اونایی که در جمع هستن.انگار تنهایی خصیصه قرن ماست.خوشحالم که شما حداقل خوانندگانتون رو دارید.
لایکلایک