نوشته : خاطره نورشید

آیا این پایان راه برای اپوزوسیون است؟ » گفتمان رودر روی مقامات ارشد وزارت خارجه ایران و امریکا » ؟؟ گرچه بسیاری از سندیات مشهود است که بسیاری از نهادهای سیاسی

خارج از کشور خود در خدمت رژیم بودند و با به بیراهه کشانیدن سمت و سوی حرکت اعتراضی ، بطور غیر مستقیم برای بقای رژیم تلاش می کردند.

 از سال 1388 و اوج مخالفت های مردمی با رژیم گروه های سیاسی و مخالف رژیم جمهوری اسلامی  در گوشه کنار دنیا فعال تر از همیشه در حال شکل گرفتن بوده ، و حال به نظر همه شان  با » نرمش های قهرمانانه » رژیم لنگ در هوا ماندند .

حال اپوزوسیون خارج از کشور در حال رقص و پایکوبی هستند برای چه ؟؟ فقط خودشان می دانند و بس ! شاید برای این پایکوبی می کنند که بسیار زیرکانه توانستند دست در دست

ایادی رژیم و همینطور کشورهای غربی در رآس آنها امریکا اپوزوسیون را پنج سال و اندی ببازی گرفته و دست آخر ما شاهد این باشیم که سران کشور امریکائی پس از قریب سی و

پنج  سال روابط پنهانی با رژیم جمهوری اسلامی سرانجام در ماه های اخیر روابط شان را کمی آشکار تر کرده و باز هم سعی در این داشتند که تظاهر به عبور از جاده خاکی کنند برای

مذاکره با جمهوری اسلامی ولی حال بالاخره بسیار آشکار بر سر میز مذاکره خواهند نشست .

» مقامات ارشد وزارت خارجه دو کشور ایران و آمریکا روزهای ۱۹ و ۲۰ خرداد در شهر ژنو سوئیس درباره مناقشه هسته‌ای ایران به مذاکره خواهند نشست. «

بله این خبر که در روزهای گذشته سرتیتر بسیاری از خبرگزاری های  فارسی زبان داخل و خارج از ایران بود ، به رقص و پایکوبی برخی از بظاهر مخالفین جمهوری اسلامی معنای خاصی می بخشد .

مردم ایران برای بدست آوردن حداقل آزادی های مدنی و همینطور سیاسی هر روز با مشکلات بسیار یدست و پنجه نرم می کنند، بسیاری از روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان در زندان

های مخوف رژیم زیر شکنجه و در صف اعدام هستند ، و در نهایت چشم در انتظار حرکتی مثبت از سوی نهاد های سیاسی خارج از کشور برای ایجاد تغییرات و باز شدن فضای سیاسی اجتماعی … و یا حتی براندازی رژیم ..!!!

مردم ایران جالب است که بدانند ، جمله » براندازی رژیم جمهوری اسلامی » بر خلاف قوانین کشورهای غربی است ، و اگر نهادی با این شعار وارد میدان شود مجوزهای لازمه را برای ثبت نهاد سیاسی خود نخواهند داشت .

بله » دمکراسی غربی ها » به این معناست که اگر یک سازمان سیاسی با » شعار براندازی » وارد عرصه مبارزاتی شود خطاست !! لابد می پرسید چرا ؟؟؟

البته بهانه ها و صخن پراکنی های بسیاری در این زمینه است مانند اینکه امریکا از اینکه در » کودتای 28 مرداد سال 1332″ دخیل بود حال قصد دارد آینده ایران را فقط به انتخاب ایرانی ها واگذارد !!

چه حرف مضحکی !! سال 1342 تنها رخدادی نبود که امریکا و انگلیس در آن دخیل بودند رخدادهای سال های 1356 تا 1357 هم بکارگردانی  خودشان بود و لابد بعد از 40 سال هم برای نسل آنروز از ندامت خود در مورد دخالت در کودتای سال 1357 سخن خواهند گفت ..

همیشه همه می گویند که سیاسیت و سیاستمداران افراد بسیار » کثیف و هزار چهره ای هستند » شاید  چون سیاستمداران برای حفظ قدرت خود نان را به نرخ روز خورده و از هیچ جنایت و خیانتی در راه بقای خود ابائی ندارند.

آنچه اپوزوسیون های خارج از کشور از پنج سال گذشته با شدت تمام انجام می دهند جمع شدن در جلسات نهادهائی که  نهایتأ تعدادشان به 20 یا 30 نفر محدود می شود و زدن حرف های تکراری و اتلاف وقت و به عبارتی تظاهر به وطن پرستی !! و گاه نوشتن یک یا چند بیانیه است !!

بیانیه هائی که هیچکدام کارائی لازمه را نداشته و نخواهد داشت . دست آخر هم بر سراختلافات قدرت طلبی برخی این افراد یکی یکی از گروه جدا می شوند و گاه برای خود گروهی جدید تشکیل می دهند .

بله ما در این دنیای آزاد می بینیم که هر روز چند نفر گروه و یا نهاد سیاسی را تشکیل می دهند ، اساسنامه می نویسند ، اعضا جمع می کنند ، در صورت امکان  سازمان خود را  ولو به عنوان یک نهاد خیریه ثبت می کنند تا بتوانند جنبه قانونی تری به آن بدهند و با ثبت خود به نحوی از سازمان های حقوق بشری در اروپا و یا دیگر کشورهای غربی به اسم کمک به آوارگان ایرانی و یا دفاع از حقوق زندانیان سیاسی و غیره کمک مالی بگیرند .

جالب اینکه هر سازمان و یا نهاد سیاسی را اکثرأ 3 یا 5 نفر پایه گذاری می کنند و بعد از جمع کردن اعضا در حد امکان و ایجاد یک سایت و تشریفات دیگر و تشکیل چند هفته پی در

پی جلسات سیاسی و به اصطلاح رأی گیری !! برای تعیین هیئت مدیره و ….جلسات به یکماه یکبار میرسد و بعد از آن هم دلایل مختلف از پیش اعلام شده فعالیت های خود را معلق می

کنند …. چون آنچه در سر داشتند ایجاد یک تشکل بوده است همین و بس .

در فرصتی دیگر با تحلیلی بیشتر به شما هموطنان عزیز خواهم گفت که اساسأ ایجاد چنین تشکل هائی برای چه منظور و توسط چه افرادی صورت میگیرد.

اما در یک کلام باید بگویم که هیچیک از این تشکل ها سیاسی برای تغییر و تحول در ایران بوجود نیامده بلکه برای سرگرم کردن مردم سرگردان و ناامیدی است که داخل ایران با فشارهای اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و ….سرو کله میزنند .

من در تمام عمرم ندیده بودم که » کنشگران سیاسی » در حالیکه ملت شان در زندان ها هستند و محروم از بسیاری از حقوق مدنی و اجتماعی شان و زیر فشار اقتصادی هستند ، در کنار

هم جمع بشوند و با صرف هزینه های بسیار در تالارها و یا رستوران های شیک  بهترین غذا را بخورند ، بهترین مشروبات را بنوشند و هر کدام چند کلمه از » وطن» بگویند و دست آخر

با سرود ملی ای ایران » رقص » کنند و اسم این کار را آن هم در شرایط حاد سیاسی امروز که امریکا با رژیم جمهوری اسلامی بطور رسمی و بدون واسطه سر میز مذاکره خواهد رفت

را  » فعالیت سیاسی » بگذارند.