جوانان امروز : پرويز فنیزاده (1316-1358) بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون بود. فني زاده قبل از اينكه فعاليت هنري را آغاز كند حروف چين و مصحح روزنامه اطلاعات بود. در سال 1337 به كلاس هاي هنرهاي دراماتبك رفت و با گروهي از دوستانش گروه «تئاتر گل سرخ» را تشكيل داد و در سال 1340 به عضويت گروه تئاتر «پازارگاد» درآمد. از آن پس در مقام بازيگر حرفه ای تئاتر به فعاليت هايش ادامه داد و كار در روزنامه اطلاعات را رها كرد و به اجراي نقش هايي روي صحنه و در تلويزيون پرداخت. فني زاده در سال 1345 به استخدام اداره هنرهاي دراماتيك (اداره برنامه های تئاتر) درآمد و استعداد خود را نشان داد.

در «منطقه جنگی»، «مستأجر»، «فرانسوا»، «پروازبندان»، «واي برمغلوب»، «يك نوكر و دو ارباب»، «حسن كچل»، «خوشا به حال بردباران»، «مرده هاي بي كفن و دفن»، «باغ وحش شيشه اي»، «استثنا و قاعده»، «سرگذشت مرد خسيس»، «سرباز لاف زن»، «خبرچين»، «استحاله»، «دست بالاي دست»، «جعفرخان از فرنگ برگشته»، «جايي كه صليب گذاشته اند»، «آي با كلاه، آی بی كلاه»، «چوب به دست هاي ورزيل»، «پستخانه»، «مترسكي در شب»، «قطار سريع السير سانتياگو»، «مسافران»، «گرگ ها» و «شش شخصيت در جستجوی نويسنده» شماری از نمايشنامه هايی هستند كه فنی زاده در آنها بازی كرده است.

استعداد و انعطاف او در بازيگري پاي او را به سينما باز كرد. ايفاي نقش يك روشنفكر پر حرف و مخالف خوان در «خشت و آينه» (1344) نخستين حضور او در جلوي دوربين فيلمبرداري است. فني زاده پس از بازي در فيلم گاو (1348) ، در فيلم رگبار (1350)، و سپس تنگسير (1352) به ايفاي نقش پرداخت.

بازي فني زاده در نقش آقاي حكمتي (رگبار) و اسماعيل (تنگسير) يكي از ويژگي هاي بارز او را نشان داد: نگاه نافذ. بسياري او را با همين نگاه نافذ ستودند و فني زاده با همين نگاه نافذ به ايفاي نقش هاي مؤثري در قيلمهاي «گوزن ها» (1354)، و «بوف كور» (1354) پرداخت.

فني زاده در پنجمين دوره جشنواره سپاس (1352) با بازي در فيلم «رگبار» جايزه بهترين بازيگر نقش اول مرد را دريافت كرد. وي در دو مجموعه تلويزيوني دايي جان ناپلئون (1354) در نقش مش قاسم و «سلطان صاحبقران» (1355) در نفش مليجك استعداد خارق العاده اي از خود نشان داد.

او در فيلمهايي چون «غريبه»، «شام آخر»، «جمعه»، «سرخپوست ها»، «باغ بلور»، «قدغن»، و «اعدامي» نيز به ايفاي نقش پرداخت كه به اندازه فيلمهاي قبلي او تأثيرگذار نبودند.

شاید در ستایش از هنر فنی زاده هر چه بگوئیم کم باشد و اینکه او چون گوهری درخشان بود درسینما ، تئاترو تلویزیون فني زاده 42 سال عمر كرد. او از سال هاي ميانه زندگي كوتاهش تحت تأثير وسوسه هاي زميني به ويران كردن خود پرداخت و تمام استعداد و توان و تجربه هاي خود را به پاي همين وسوسه ها هدر داد و مرگش نيز در پي همين وسوسه رقم خورد.

محمدعلی کشاورز بازیگر باتجربه سینما و تلویزیون ایران که این روزها دوران کهولت را سپری می کند در تازه ترین گفتگوی منتشر شده از وی خاطرات جالبی را درباره تجربیات سینمایی مختلف خود بیان کرده و از جمله از اعتیاد پرویز فنی زاده و تلاش اش برای ترک وی سخن گفته است.

محمد علی کشاورز: پرویز فنی زاده در راه اعتیاد درگذشت

با پرویز فنی زاده 25 سال دوست و همکار بودم. او ابتدا مصحح روزنامه اطلاعات بود و بعد به تئاتر علاقمند شد و به کلاسهای حمید سمندریان رفت. پس از آن در اداره تئاتر ماند و همان جا استخدام شد. استعداد نابی بود و من هر بار با او همبازی می شدم چیز جدیدی در بازی اش می دیدم اما متاسفانه معتاد شد. ده دوازده بار برای ترک در بیمارستان خواباندمش ولی ترک نکرد و در این راه هم درگذشت. به همبن دلیل به هنرمندان می گویم همیشه سرتان در لاک خودتان باشد و از جماعت سرمایه دار دوری کنید که شما را بیچاره می کنند. متاسفانه پرویز از وقتی با این عده حشر و نشر پیدا کرد به اعتیاد دچار شد.

هر چه گفتم پرویز جان تو هنرمندی تو برای خودت گنجی هستی گوش نکرد. دفعه آخر در بیمارستان کیان بستری اش کردم. هر روز بهش سر می زدم. یک روز رفتم و دیدم نیست. داد و فریاد راه انداختم و گفتم این کجاست؟ دیدم بعد از نیم ساعت شنگول و سرحال آمد. به رفیقم گفتم:«صابر پاشو بریم این رفته مواد زده!» فنی زاده گفت:«چرا پولتان را برای دوا و درمان من خرج می کنید؟ بدهید به خودم می دانم باهاش چکار کنم.» سر «دایی جان ناپلئون» هم خیلی باهاش حرف زدم اما گوش نمی کرد تا اینکه پس از انقلاب در نیمه های بازی در فیلم «اعدامی» جانش را از دست داد.

به هر دلیل ما امروز نه تنها به یاد آنچه که زندگی او را کوتاه نمود بلکه به دلیل از دست دادن هنرمندی ارزنده که مثال او به جرأت هر روز یافت نمی شود حتی پس از سی و چهار سال پس از خاموشی وی در غم از دست دادن او هستیم ….گرچه پرویز فنی زاده هرگز برای ما نمرده است و همچنان در آثاری که از خود بر جای گذشته است در قلب و یاد ما زنده بوده و خواهد ماند – یاد و نامش گرامی باد 

تهیه و تنظیم گزارش  : ساشا