از قدیم و ندیم ایرانی ها به سخاوت و مهمان نواز بودن شهرت داشتند و همیشه درب خانه ایرانیان به روی اقوام و دوستان باز بوده است . ولی در چند سال اخیر روابط رفت و آمد بین مردم بسیار حساب شده تر شده است یا بهتر است بگویم بسیار کم رنگتر شده ، گرچه با یک نظر سطحی به آب و رنگ جامعه و سطح زندگی مردم برای فردی چون من که سال های زیادی را از ایران دور بودم این باور را بوجود بیاورد که مردم خصوصأ در کلان شهر ها در شرایط بسیار مرفهی زندگی می کنند.  اما با نگاهی دقیق تر می توان به مشکلات عدیده ای که هست پی برد .

زمانیکه دلیل این مشکلات و فاصله ها را پیگیر می شویم همه به مشکلات معیشتی و تورم روز افزون و بی حساب و کتاب می رسد .

در مراسمی چون یلدا ، تمامی زیبائی اش دور هم بودن و ساعاتی را با خویشان و اقوام گذراندن است ، اما به واقع چند درصد از مردم توان و یا استطاعت آنرا دارند که خوراکی های شبی چون یلدا را که همیشه در آن شب به بالاترین سطح خود نیز می رسد تهیه و از اقوام و دوستان دعوت کنند ؟؟

یادم هست وقتی کوچکتر بودم و برخی دوستان خارجی پدرم به ایران می آمدند و وقتی می دیدند که ما چگونه با سخاوت از آنها پذیرائی می کنیم برایشان حکم یک رویا را داشت .

یکبار پدرم به منزل آمد و گفت که در همسایگی ما یک خانواده انگلیسی منزل کرده اند و به دلیل آشنائی با پدرم از ما دعوت کردند تا به منزلشان برویم . وقتی ما به خانه شان رفتیم آنها مقداری میوه را تکه تکه کرده بودند و بعد از تقریبأ یک ساعت  برای پذیرائی از ما آوردند ، سر جمع می توانم بگویم داخل بشقاب یک سیب خرد شده یک پرتقال که با پوست بریده بریده شده بود و یک موز و خیار که آنها را هم خرد کرده بودند بود و وقتی بشقاب را جلوی ما گرفتند برای ما خیلی غریب بود که چه باید بکنیم ؟ کل بشقاب را بگیریم و یا فقط یک تکه را برداریم ؟؟؟

از آن روز سال ها گذشته است و من در زندگی در اروپا هم به عینه دیدم که به دلیل گرانی مردم زیاد رفت و آمد نمی کنند و وقتی هم کسی را دعوت کنند فقط به دلیل دور هم بودن است و مثل ما که عمدتأ دیدارهایمان با پذیرائی های شاهانه مزین می شود ، نیست .

باری به لطف جمهوری اسلامی و تحریم های بین المللی و چندین سال جنگ و ضربه های اقتصادی بر پیکره ایران و یا پول شوئی ها و دزدی ها و بخشش های میلیاردی آخوند ها  به کشورهای دیگر چون فلسطین و شیعیان لبنان ، و بیکاری ، مردم ایران هم چنان از نظر اقتصادی صدمه دیده اند که دست از رفت و آمد و سنت های خود برداشته اند . چنین است که دیگر یلدا هم عطر و بوی سال های قدیم را ندارد .

با یک نگاه به قیمت های اقلام مورد نیاز در شب یلدا در تصاویر و چشمان پر از حسرت مردم چون استطاعت خرید ندارند گواهی است برای اینکه چرا سنت های کهن ما هم در شرف نابودی هستند ! 

مردمی که گاه باید به  نگاهی اکتفا  کنند به جای خرید 

 به قیمت ها توجه بفرمائید البته بدون آنکه قیمت ها را به دلار و یا یورو تبدیل کنید و توجه به حداقل دستمزدها  در ایران نیز داشته باشید 

همین یک مشت شاید توان خرید بسیاری از هموطنان ما باشد ، سهم آنها از شب یلدا و پول نفت