امروز خبری را خواندم در مورد تخریب خانه بنان و تأثر آقای محمد بهشتی از اینکه تازه خبر را شنیده است و چنین و چنان …سر شما سلامت باشد آقای محمد بهشتی مشاور ارشد ! سازمان میراث فرهنگی ، مهم نیست . اگر به جای خانه بنان یک آجر از یکی از امام زاده ها جابجا میشد همه شما ها از وزیر و وکیل یک جا حاضر میشدید ولی در مورد خانه بنان و یا دیگر بناهای تاریخی فرهنگی ایران نمی دانم چرا خبر همیشه دیر به شما ها مخابره می شود؟

خبرگزاری میراث فرهنگی خبرداده است که خانه استاد بنان هم به فهرست بلند تخریبی‌های خانه‌های تاریخی تهران پیوست. به گزارش ایسنا این خبرگزاری چهارشنبه شب در گزارشی نوشت :خانه استاد آواز ایران تخریب شد تا جایش ساختمان بلند سیمانی سر به فلک بگذارد.

این خانه تاریخی که در نیاوران، بلندی‌های جمال آباد، نبش کوچه مینا، پلاک 12 قرار داشت، حالا از هر خاطره‌ای تهی شده و تهران یکی دیگر از بناهای مشاهیر خود را از دست داد. این در حالی است که بنا به خبرهای رسیده قبل از خانه اش ، مقبره بنان نیز در سال 89 در امام زاده طاهر کرج ویران شد. 

“محمد بهشتی»، مشاور ارشد سازمان میراث فرهنگی، تخریب این خانه را به مثابه از دست دادن صاحبان تهران می‌داند: «تهران شهر خاطره است. خاطره‌های این شهر را صاحبان این خانه به وجود آورده‌اند. اکنون شنیده‌ام که خانه بنان را تخریب کرده‌اند.»

او می گوید: «تهران کجاست؟ تهران چیست؟ آیا تهران جز خاطره است؟ جز یک رویاست؟ جز چیزی است که دلمان برای آن تنگ می‌شود؟»

یکی نیست به همین آقای محمد بهشتی بگوید که وقتی اولویت های سازمان میراث فرهنگی فقط ثبت صدها امام زاده بوده در چند سال اخیر ، و کوچکترین اهمیتی به مراکز تاریخی و فرهنگی ایران داده نشده و همین چندی پیش هم شاهد به فروش رفتن خانه ای بودیم که سریال دائی جان ناپلئون در آنجا فیلمبرداری شده بود و یا شاهد از بین رفتن خیابان لاله زار هستیم و هزاران مورد دیگر چطور شده که بیکباره ایشان وجدان شان برای تخریب خانه بنان دچار عذاب شده است ؟

تا قبل از اینکه ملک به برج سازان فروخته شود کجا بودند؟ که حال بر سر خود می کوبند ؟ حفظ تاریخ و فرهنگ ایران مسئولیت دولت است و هر کوتاهی بیانگر بی کفایتی آن دولت را نشان می دهد . شما آقای بهشتی بروید و ببینید از کجا یک امام زاده می توانید پیدا کنید که در سازمان میراث فرهنگی به ثبت برسانید. ا

به گفته شاهدان ، این خانه در حالی تخریب می‌شود که تا همین چند سال پیش پیچک‌هایش با فشار دست کنار می‌رفتند و حیاطش پر از چنار و اقاقی بود. بنان از سال 54 در این خانه دو طبقه زندگی می‌کرد که ایوانی رو به بلندی‌های دماوند داشت. این خانه در حالی تخریب شد که امروز در دنیا با ارج نهادن بر خانه مشاهیر٬ نه تنها هویت ملی را حفظ می‏‌کنند که خوراک خوبی برای گردشگری فرهنگی نیز پدید آمده است.